بازی منچ و مارو پله پارس مدل پارچه ای

توضیحات

اطلاعات کلی

• ابعاد
  420*420 میلی‌متر
• وزن
  200 گرم
• سبک بازی
  بازی فکری
• رده سنی
  بزرگسال , کودک , نوجوان
• خطر بلعیدن
  دارد
• تعداد بازیکن
  4 نفر
• مدت زمان بازی
  کمتر از یک ساعت
• محتویات بسته
  4 عدد مهره ابی
  4 عدد مهره قرمز
  چهار مهره سبز
  چهار مهره زرد
  یک عدد تاس
  پارچه ماروپله
  پارچه منچ

سایر توضیحات بازی منچ

تاریخچه بازی منچ

• احتمالاً بیش‌ترِ ما، با شنیدنِ نامِ کلاسیک و دهان‌پُرکُنِ یوزف فریدریش اشمیت،
• به‌یادِ دانشمندان، فلاسفه، نویسندگان و آهنگسازانِ قرون گذشته‌ی آلمان و اتریش می‌افتیم!
• بزرگانی هم‌چون یوهان وولفگانگ فون گوته، گئورگ ویلهلم فریدریش هِگل، یوهان سباستین باخ، کارل هاینتس رومِنیگه، دیه‌گو آرماندو مارادونا و خیلی‌های دیگر!!
• یوزف فریدریش اشمیت، در سال ۱۸۷۱ میلادی، در اَمبِرگ آلمان متولد شد و در سال ۱۹۴۸ میلادی، در مونیخ درگذشت
• . امّا او، نه آهنگساز بود و نه فیلسوف.
• او، طرّاح بازی‌های فکری و بنیان‌گذارِ کمپانی بزرگ اشمیت (Schmidt Spiele) بود!

معرفی منچ

• بازی مِنچ، بازیِ دوست‌داشتنی و ساده‌ای که -به‌همراه مار و پلّه- بخشی از کودکیِ بسیاری از ما را رنگ‌آمیزی می‌کرد،
• نخستین ساخته‌ی یوزف فریدریش اشمیت بود!
• اشمیت، منچ را در سال‌های ۱۹۰۸-۱۹۰۷ و با الهام از چندین بازی بسیار قدیمی (از جمله: بازیِ هندیِ پاچیسی (Pachisi)) طرّاحی کرد.
• منچ، در سال ۱۹۱۴، یعنی چند سال پس‌از تأسیسِ کمپانی اشمیت، روانه‌ی بازار شد
• و از آن روزگار تا به امروز، در حدود ۷۰میلیون نسخه، فروش داشته‌است.

تجربه ما از بازی منچ

• بیش‌ترِ ما، دستِ‌کم یک‌بار منچ را تجربه کرده و لذّت آن را چشیده‌ایم.
• منچ (یا با تلفّظِ صحیح‌تر: مِنش) جزو بازی‌های صلیب و دایره (Cross and Circle) محسوب می‌شود؛
• بازی‌های صلیب و دایره، بازی‌هایی هستند
• با تِمِ مسابقه (Race-Games) که صفحه‌ی آن‌ها، شبیه دایره‌ای است
• که با یک صلیب (در وسطِ دایره) به ۴ بخش مساوی تقسیم شده‌است
• (یکی‌از مشهورترین و قدیمی‌ترین نمونه‌ی بازی‌های صلیب و دایره (تصویرِ سمتِ راست)،
• بازیِ کُره‌ایِ نیوت (Nyout) یا یوت (Yut) است).
• البته سیستم یا فُرمِ صلیب و دایره، در گذرِ زمان، تغییراتی نیز داشته‌است:
• در برخی بازی‌ها، مربع، جانشینِ دایره شده
• و برخی دیگر از طرّاحان، با شکستنِ دایره به سمتِ داخل، فُرمِ صلیب یا چلیپا (Cruciform) را ابداع کرده‌اند.
• بنابراین اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، منچ، یک بازی Cruciform است.

 مفهوم واژه منچ

• واژه‌ی Mensch (مِنچ یا مِنش)، به‌معنای “مرد” یا “انسان”،
• به‌عنوان نامِ بازی، در حقیقت، مخفّف و کوتاه‌شده‌ی عبارت آلمانیِ “Mensch, ärgere dich nicht!”،
• به‌معنای “عصبانی نشو، مرد!” یا “عصبانی نشو، رفیق!”
• و اشاره‌ای است به عصبانی شدن‌های مُحتمل و مکرّرِ منچ‌بازان،
• پس‌از هربار که یکی‌از مُهره‌های رقیب، یکی‌از مُهره‌های‌شان را زده و به خانه‌ی آغاز برمی‌گرداند
• و روز از نو و روزی از نو! (قطعاً همه‌ی ما با این احساس تلخ آشنا هستیم!!)

عصبانی نشو، رفیق!

• منچ، یکی‌از چندین و چند بازی صلیب و دایره‌ای است که به‌نظر می‌رسد همگی، از بازیِ هندیِ Pachisi برداشت شده‌اند
• که قدمتی احتمالاً بیش‌از هزارسال دارد. از آن‌جا که پاچیسی و سایرِ نمونه‌های باستانیِ مشابه، در بسیاری از کشورها، مورد اقتباس قرار گرفته‌اند،
• می‌توان گفت که منچ، خواهران و برادرانِ تَنی و ناتَنیِ و عموزاده‌های بزرگ‌تر و کوچک‌تر از خود، زیاد دارد!
• نمونه‌ی انگلیسیِ منچ، لودو (Ludo) نام دارد (برگرفته از عبارتی به‌زبانِ لاتین، به‌معنای “بازی می‌کنم“).
• ایتالیایی‌‌ها آن را “Non t’arrabbiare” می‌نامند که همان “عصبانی نشو!” است
• و یونانی‌های طنّاز، نام “Griniaris” یا “غُرغُرو” را برایش انتخاب کرده‌اند!
• در استونی، “سفر به‌دُورِ دنیا” نام دارد و در چین، مالزی و سنگاپور، “شطرنج هواپیمایی” (Aeroplane Chess)!
• سوئدی‌ها، نام “فیا” را برایش انتخاب کرده‌اند که بازهم ریشه‌ای لاتین (“Fiat”، به‌معنای “هرچه بادا باد!“) دارد
• و مَجارها، نامِ “کسی که در پایان می‌خندد!“
• را برایش برگزیده‌اند که یادآورِ ضرب‌المثلِ بانمکِ خودمان، “جوجه را آخرِ پاییز می‌شمارند!” است!
• فرانسوی‌ها، منچ را با مُهره‌هایی شبیه به سَرِ اسب، بازی می‌کنند
• و آن را “اسب‌های کوچک” (Little Horses / Petits Chevaux) یا “بازی اسب” (The Game of Dada / Le Jeu de Dada) می‌نامند!
• در آمریکای شمالی، کلمبیا و اسپانیا، نام‌هایی نزدیک‌تر به نامِ جدّ هندیِ منچ، یعنی پاچیسی، رایج هستند:
• نام‌هایی همچون “Parcheesi، Parchís، Parxis و Parqués”.

در پایان

• در پایان، تحلیلی را که سایت ویکی‌پدیا از بازی منچ، ارائه کرده‌است، باهم مرور می‌کنیم -که خالی از لطف نیست:
• بازی منچ، در یک مربع انجام می‌شود.
• مربع، نماد زمین است زیرا پیشینیانِ ما، تصور می‌کردند که زمین، مربع‌شکل است!
• در وسط این مربع (زمین)، علامت + را می‌بینیم؛
• این علامت، نشانه و نماد خورشید است که امتدادِ آن، به چهار سوی زمین می‌رسد.
• علامت + را می‌توان در بناهای تاریخی، مانند نقش رستم و فرش‌های قدیمی ایران نیز دید.
• چهار گروه مُهره‌ی رنگی، نماد چهار عنصر اصلی حیات هستند:
• آبی، نماد آب؛ زرد، نماد باد؛ قرمز، نماد آتش و سبز، نماد خاک.
• طبق عقیده‌ی زمین‌محوری، زمین ثابت است و خورشید،
• به‌دُورِ آن می‌چرخد پس هر مُهره باید روی علامت + دُورِ زمین بچرخد
• تا به مرکز -که منطقه‌ای ماورایی و نمادِ رهایی و آزادی از جهان خاکی است- برسد.
• اگر تاسی که سَمبُلِ سرنوشت است، با او یاری نکند، هم‌چنان باید چرخه را ادامه دهد تا به پیروزی برسد.
• اگر چهار مُهره در مرکز جمع شوند، یعنی به اتحاد رسیده‌اند.
• تاسِ سرنوشت‌ساز، مکعبی است لغزان با شماره‌های ۱ تا ۶؛
• طبق تصورِ پیشینیان، خداوند، جهان را در ۶ روز آفریده‌است:
• روز نخست، آسمان روشن؛ روز دوم، آب؛ روز سوم، گیاه؛ روز چهارم، آتش؛ روز پنجم، حیوان و روز ششم، آدم را.